غزل فاطمه ی کبری سلام الله علیها(شعر از آرمان سلطانی)

فاطمیه با عزا برپا شود  

فاطمه در فاطمه معنا شود

شوهرش روح شب قدر بود

لیک او اسرار این شب ها شود

همچو مادر بود او بهر رسول

هرکه شاءنش را شکست رسوا شود

فاطمه نقش نگین انبیاست

از دمش هر مرده ای احیا شود

جمله عالم در تمنای وصال

گر چو تو نشناسدش ترسا شود

درتوسل هر امامی سوی او

بی تعلل نزد او جویا شود

گر نظر اندازد او سوی عصا

هر عصایی بهر او موسی شود

چون که او مفتاح هر مخزن بود

هرکه زاو گیرد مدد کارا شود

گر ملقب شد به زهرا فاطمه

چون ز نورش این جهان پیدا شود

چون علی ساقی کوثر می شود

زان سبب باشد علی زهرا شود

او چه سختی ها تحمل کرده است

تاکه ام شاه عاشورا شود

گرپیمبر خوانده اش خیرالنسا

زان سبب باید که ناپیدا شود

حرف اول یاری زهرا بود

هرکسی در راه حق پویا شود

یا رب این شعر به جایی برسان

تاچو سلطان سخن مانا شود

(حضرت عشق)